شبکه‌های اجتماعی، گونه‌ای از وب‌سایت‌های اینترنتی هستند که افراد، گروه‌ها و سازمان‌ها، در آن‌ها پیرامون یک یا چند ویژگی مشترک گردهم می‌آیند و اطّلاعات، مطالب و محتواهای خود را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند..

در ماهیّت و پیشینه‌ی شکل‌گیری شبکه‌های اجتماعی اینترنتی، نقل قول‌ها و اظهارنظرهای بسیار متفاوتی وجود دارد. برخی ظهور و بروز این شبکه‌ها را کاملاً طبیعی و در راستای تحوّل موضوع ارتباطات و اطّلاع‌رسانی می‌شمارند امّا بسیاری نیز بر این باورند که در پس پرده‌ی راه‌اندازی این شبکه‌ها، خصوصاً از سوی ایالات متّحده امریکا، منافع اقتصادی، تجاری، سیاسی و امنیتی فراوانی وجود دارد.

شبکه‌های اجتماعی بر پایه‌ی تئوری معروف «شش درجه جدایی» به وجود آمدند و جالب است که این تئوری و بهره‌برداری‌های از آن کاملاً مورد علاقه‌ی سیستم‌های اطّلاعاتی و امنیتی است. ظنّ استفاده از شبکه‌های اجتماعی برای جمع‌آوری اطّلاعات و اشراف اطّلاعاتی و یا حتّی جاسوسی وقتی تقویت می‌شود که مشاهده می‌کنیم پس از واقعه‌ی یازده سپتامبر 2001 در امریکا که نقاط ضعف دستگاه‌ها و لایه‌های امنیتی ایالات متّحده را بیش از پیش آشکار کرد، شبکه‌های اجتماعی اینترنتی از رشد قابل توجّهی برخوردار شدند. به نحوی که معروف‌ترین وب‌سایت‌های شبکه‌های اجتماعی مثل ارکات، لینکداین، مای‌اسپیس، فیس‌بوک و توئیتر که بیشترین کاربران شبکه‌های اجتماعی را در دنیا به خود اختصاص داده‌اند در بعد از این تاریخ به وجود آمده‌اند.

ظاهراً با توجّه به شکست لایه‌های اطّلاعاتی و امنیتی ایالات متّحده در اشراف به القاعده و عدم شناخت قبلی این سرویس‌ها از عاملان حملات انتحاری به ساختمان‌های مرکز تجارت جهانی در نیویورک و ابهامات در چگونگی و کیفیت ارتباط آنان با سران القاعده، این نیازمندی در سیستم‌های اطّلاعاتی و امنیتی به وجود آمد که دامنه‌ی اشراف خود را در دنیا گسترش داده و به آن عمق ببخشند. لذا از شبکه‌های اجتماعی برای اشراف، تحلیل و بررسی رابطه‌ی بین افراد، گروه‌ها، دسته‌ها و مطالعه‌ی کیفیت و چگونگی رابطه‌های آنان برای مقاصد اطّلاعاتی استفاده می‌کنند.

از سوی دیگر بدیهی است که هزینه‌های سرسام‌آور این وب‌سایت‌ها که خدمات خود را به صورت رایگان عرضه می‌کنند نمی‌تواند تنها از طریق تبلیغات تأمین شود و منطقی است که وب‌سایت‌های شبکه‌های اجتماعی، مخارج خود را از طریق فروش اطّلاعات تجاری و غیرتجاری که با داده‌کاوی در انبوهی از اطّلاعات کاربران و محتواهای چندرسانه‌ای آنان به دست آمده‌است تأمین کنند. از این رو محرمانگی اطّلاعات کاربران از سوی این گونه از وب‌سایت، ادّعایی بیش نیست.

بلوتوث (به انگلیسی: Bluetooth) یک استاندارد برای ارتباط کوتاه برد، مصرف انرژی کم، کم هزینه و بی سیم می‌باشد، که از تکنولوژی رادیویی استفاده می‌کند. بلوتوث ، اتصال بی سیمی با فاصله‌های نزدیک برای ارسال پیام، عکس یا هر اطلاعات دیگر است که از نام یک پادشاه الهام گرفته شده است. فناوری بلوتوث شامل چندین نکته کلیدی، که قبول آن را به طور گسترده آسان می‌کند، می‌باشد._در دسترس عموم و استفاده از آن آزاد می‌باشد._توانایی بی سیم و کوتاه برد آن به دستگاه‌های جانبی این اجازه را می‌دهد که توسط یک واسط هوایی ارتباط برقرار کنند، جایگزین شدن کابل‌ها که از اتصال دهنده‌ها با اشکال و سایزهای مختلف و چندین گیره، استفاده می‌کردند._بلوتوث هردو نوع داده و صوت را پشتیبانی می‌کند که آن را به یک تکنولوژی ایده‌آل تبدیل نموده‌است که بسیاری از وسایل را قادر به ارتباط کرده‌است._بلوتوث از فرکانس غیر منظم استفاده می‌کند و در هرجای دنیا قابل دسترس است.

رایانامه یا ایمیل (به انگلیسی: email)‏ به پیامی دیجیتالی گفته می‌شود که در شبکه‌ای رایانه‌ای از یک فرستنده به یک یا چند گیرنده فرستاده می‌شود. سرویس ایمیل یا رایاپیک (به انگلیسی: e-mail service)‏ سامانه‌ای است که این خدمات را ارائه می‌کند. نشانی پست الکترونیکی یا رایانشانی (به انگلیسی: e-mail address)‏، نشانی است که برای رایانامه مشخص شده‌است.

یکی از کاربردهای اینترنت فرستادن و دریافت نامه‌های الکترونیکی است؛ نامهٔ الکترونیکی پرونده‌ای است که از طریق شبکهٔ اینترنت برای مخاطبی که دارای رایانشانی است، فرستاده می‌شود.

اگر شما دارای یک پست الکترونیکی روی شبکه اینترنت باشید و برایتان یک رایانامه فرستاده شده باشد، این رایانامه روی دستگاه کارساز شبکه‌ای که به آن متصل هستید باقی می‌ماند تا شما به شبکه وصل شوید، سپس با پیام ((نامهٔ تازه)) روبرو می‌شوید که می‌توانید به کمک نرم‌افزارهای مورد استفاده خود آن را بخوانید و به آن پاسخ دهید.

فضای مجازی واژه‌ای است که در دهه ۱۹۸۰ وارد ادبیات علمی تخیلی شد و شاغلان در زمینه کامپیوتر و علاقه‌مندان به سرعت آن را به کار بردند و در دهه ۱۹۹۰ رایج شد. در این دوره، استفاده از اینترنت، شبکه و مخابرات دیجیتال سریعاً در حال رشد بود و لفظ فضای مجازی می‌توانست بسیاری از ایده‌ها و پدیده‌های نوظهور را نمایندگی کند.

لفظ مادر فضای مجازی سایبرنتیک است که از κυβερνήτης یونانی باستان به معنای فرماندار یا راننده مشتق شده، واژه‌ای که نوربرت وینر برای کار پیشگامانه اش در مخابرات الکترونیک و علم کنترل به کار برد.

در این پست شما را با روش های هک و دزدی در فضای مجازی آشنا خواهیم کرد.